Uraz popularny u sportowców, tzw. skręcenie kostki, czyli stawu skokowego

Dodano: 19 kwi 2021

Skutkiem pęknięcia torebki stawowej, naderwania lub zerwania więzadeł, nawet przy prawidłowym leczeniu, bywa przewlekła niestabilność stawu skokowego. Zdarza się bowiem, że torebka stawowa i więzadła po zrośnięciu są za luźne. Nie trzymają stawu tak, jak powinny. Wówczas ryzyko ponownego skręcenia kostki wzrasta, szczególnie m.in. podczas chodzenia na wysokich obcasach, po nierównym terenie albo po miękkim podłożu (plaża). W przypadku przewlekłej niestabilności stawu skokowego poprawę może dać specjalistyczna rehabilitacja. Obejmuje wzmacnianie mięśni strzałkowych oraz ćwiczenia poprawiające tzw. priopriocepcję, czyli głębokie czucie. Dzięki niemu organizm wie, że postawiliśmy stopę na nierównym terenie i w związku z tym błyskawicznie napina odpowiednie grupy mięśni.

Wyróżniamy 3-stopniową skalę skręcenie stawu skokowego

I stopień – niewielka liczba włókien zostaje naderwana, a funkcje wykonywane kończyną dolną są w pełni zachowane; Leczenie: zimne okłady oraz unoszenie koniczyny dolnej do góry złagodzą obrzęk i przyspieszą proces gojenia.

II stopień znaczna liczba włókien zostaje naderwana, a funkcje wykonywane kończyną dolną są częściowo utracone; leczenie: do okładów i unoszenia kończyny należy dodać masaż i zabiegi fizykoterapii w celu przyspieszenia procesu gojenia.

III stopnień wszystkie włókna są naderwane (zerwanie więzadła) i następuje duża utrata funkcji kończyny dolnej; Leczenie: wyżej opisany sposób leczenia należy poszerzyć o ćwiczenia zwiększające siłę mięśni oraz ćwiczenia zwiększające zasięg ruchu; ćwiczenia są ważnym elementem rehabilitacji, gdyż przyspieszają proces gojenia się. Należy jednak pamiętać, że ćwiczenia te nie powinny powodować nasilenia objawów.

Zobacz również: Uszkodzenie, zerwanie ścięgna Achillesa