Jak po udarze mózgu można wrócić do sprawności?
Dodano: 15 mar 2022
Udar to nagły stan ogniskowego uszkodzenia mózgu cechujący się zróżnicowanymi objawami. Może przebiegać z utratą świadomości wywołaną krwotokiem mózgowym, zakrzepem lub zatorem. W wielu wypadkach jego konsekwencje są bardzo poważne, prowadząc do ograniczeń ruchowych lub niepełnosprawności pacjenta. Co zrobić, aby do nich nie doszło, a osoba po udarze wróciła do sprawności?
Dlaczego u pacjentów po udarze kluczowe jest szybkie rozpoczęcie rehabilitacji?
Rehabilitacja po udarze powinna rozpocząć się od razu, jak tylko stan pacjenta będzie stabilny. W ostrej fazie choroby pacjent pozostaje na oddziale neurologicznym w szpitalu nawet do 21 dni. Po tym czasie nadchodzi etap tzw. rehabilitacji funkcjonalnej, który może trwać od kilku tygodni do kilkunastu miesięcy i odbywać się w placówce medycznej, jak i w domu. Celem rehabilitacji po udarze jest przywrócenie pełnej sprawności u pacjenta. Jeżeli jednak udar był bardzo rozległy i pacjent jest leżący, wprowadzamy profilaktykę przeciwodleżynową. Bardzo ważny jest tutaj masaż i oklepywanie pacjenta, a także częste zmiany pozycji. W celu zapobiegania przykurczom stosuje się pozycje leżenia na boku i plecach oraz rozmaite akcesoria. Należy także jak najwcześniej rozpocząć ćwiczenia polegające na łagodzeniu niedowładów oraz spastyczności, a także utraty siły mięśni.
Znaczenie fizjoterapii w przywracaniu sprawności po udarze
Zobacz również: Masaż limfatyczny – co to jest, kiedy go stosujemy i jakie efekty przynosi?
Jeżeli udar nie był rozległy, celem rehabilitacji poudarowej staje się maksymalne przywrócenie funkcji, które zostały utracone na skutek udaru. Niezbędna jest tutaj kinezyterapia neurologiczna, podczas której terapeuta, oprócz rozmaitych ćwiczeń, uczy pacjenta, jak siadać, obracać się, chodzić, czy ubierać. Jak to tylko możliwe należy dążyć do szybkiej pionizacji pacjenta. Ważne jest także, szybkie rozpoczęcie ćwiczeń logopedycznych o ile występują problemy z mową. Dąży się również do nauczenia pacjenta kompensowania istniejących braków, jak np. nauki ubierania się jedną ręką i alternatywnych metod komunikowania się itp.